Święta Łucja pochodziła ze szlacheckiej rodziny, z sycylijskiego miasta Syrakuzy.  Miała wyjść za mąż za równie usytuowanego młodzieńca. Podczas pielgrzymki do grobu św. Agaty miała widzenie. Ukazała  się jej sama święta, która przepowiedziała śmierć męczeńską. Po tym wydarzeniu Łucja wycofała się z życia świeckiego. Rozdała majątek ubogim i złożyła śluby czystości.

Po krótkim czasie wybuchło prześladowanie chrześcijan. Niedoszły małżonek Łucji z  zemsty doniósł na świętą, która została uwięziona. Chcąc pohańbić jej śluby czystości, oddano ją do domu publicznego. Tu stał się cud. Oprawcy żadną siłą nie byli w stanie zrobić niczego złego Łucji. Kiedy rozkazano spalić ją na stosie, nawet ogień nie chciał tknąć je ciała. Wówczas zapadł wyrok ścięcia mieczem. Egzekucja odbyła się 13 grudnia 304 r.

W 718 r. kiedy ikonoklaści niszczyli ikony i relikwie świętych, jej święte szczątki przeniesiono do Corfino. Potem powróciły z powrotem do Syrakuzy. W 1038 r. wywiezione je do Konstantynopola, skąd  podczas IV wyprawy krzyżowej  w1204 r. krzyżowcy przywieźli je do Wenecji. W 1981 r. zostały w niewyjaśnionych okolicznościach wykradzione i dotychczas nie odnalezione.